Мыс балқымасының хас шебері Оразалы Мейрамов 1935 жылы Өзбекстанның Мырзашөл ауданында туған. Еңбек жолын Шыршық қаласындағы «Чирчиксельмаш» мекемесінде жұмыскер болып бастаған. Әке-шешелері өзбек жеріне ашаршылық заманының зобалаңы кезінде көшіп барған.
Мейрамовтар отбасы 1958 жылы Қарсақбайға көшіп келеді. Орекеңнің елге келгеннен кейінгі еңбек жолы түсті металлургияның қарашаңырағы Қарсақбай мыс қорыту зауытында жалғасады. Алғашқыда балқыту цехында фурмовщик, кейіннен аға конверторшы болып істеді. Өндіріс өміріне етене араласқан Орекең айналасындағылардың құрметіне бөленді, завод басшыларының назарына ілігеді. Ісі тап-тұйнақтай, қимылы ширақ, шешімділігі де мықты. Көппен тіл табыса алатын қасиеттерімен көрінген Оразалы Мейрамов халық қалаулысы атанады. Облыстық кеңестің депутаты болып сайланады. Еңбектегі табыстары мен жетістіктері бағаланып оның омырауына «Құрмет белгісі» ордені тағылды.
Жезқазған мыс қорыту зауыты бой көтергенде Қарсақбайдағы металлургтер шоғыры осылай қарай ауыса бастады. Сол жылы Орекең отбасымен Жезқазғанға қоныс аударды. Жезқазған мыс қорыту зауытында 1975 жылдан бастап аға конверторшы болып еңбек еткен О. Мейрамов озат металлургтердің көшін бастай жүріп, жоғары марапаттарға ие болды. 1977 жылы Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты атанды. 1978 жылы омырауына Ленин орденін тақты. 1985 жылы Қазақстан Жоғарғы Кеңесінің депутаты болып сайланды. Жезқазған облыстық партия комитетінің бюро мүшесі болды. Мәртебелі сыйлық пен қос орден аға конверторшының даңқын дәуірлетті. Салтанатты жиындар мен мерекелік шаралардың төрінде қасқиып отырар азаматтың тұлғасына ел сүйсінді. Ат тізгінін тартып мінген жастар енді: «Оразалы Мейрамовтай болсам ғой», – дейтіндей болды. Ал Орекең тәрбиелеп өсірген шәкірттер тәлімгерінің мерейінің өскенін мақтаныш ететін.
Мен Оразалы ағамен балқыту цехының конвертор бөлімшесінде қатар еңбек еттім. Ол кісіні өзімнің тәлімгерім санаймын. Орекеңдей тұлғаның жағдайын жасап, балалары мен немерелеріне жақсы тәрбие бере жүріп, Есенкүл апай он жылдан аса сирек металдар цехында аппаратшы болып абыройлы еңбек етті. Есенкүл Мейрамова 2024 жылдың 23 маусымында ауыр науқастан бақилық болды. Араға небәрі алты ай салып, жұбайының артынан мыс балқымасының тарланы атанған, даңқты металлург Оразалы Мейрамов та мәңгілік сапарға аттанды.
Оразалы аға мен Есенкүл жеңгей он бала тәрбиелеп өсірді. Орекеңнен туған он бала да, шүкір, өсті, өнді. Әрқайсысы – бір-бір шаңырақ. Бұл күндері әке мен шешенің жолын балалары мен немерелері жалғастырып, «Қазақмыс» корпорациясының мыс өндірісінде «Мейрамовтар әулеті» кеңінен танымал болды. Жалпы еңбек өтілі 452 жылды құрайтын Мейрамовтардың әулеті металлургтердің үш ұрпағын қамтиды. Бүгінде еңбекпен есейіп, өніп-өскен балаларынан тараған 22 немере, 16 шөбере бар. Сөз жоқ, бұл да Қазақстанның Құрметті металлургі, ардақты әке Оразалы Мейрамовтың мерейі.
Сондай-ақ оқыңыз
Жақсы адам дүниеден өткенде оны білетін көпшілік жетімсіреп қалады. Өйткені оның сол халықтың рухани тірегі екені орны ойсырап анық көрінеді. Орекең, Оразалы Мейрамов қайтты дегенде де сондай күй кештім. Қаралы хабар жеткенде қабыр-
ғам қайысып, көкіректі мұң кернеді.
Бағзы замандағы ата-бабаларымыздан қалған «ақылы терең адамның, аясы кең келеді, тамыры терең шынардың, саясы кең келеді» деген нақыл сөздері менің ойы-
ма қайта-қайта орала берді. Халық даналығынан туған мұра, халықтың асыл қазынасы – деп осыны айтады. Қандай тамаша айтылған сөз десеңізші! Осы төрт жолға сыйып тұрған терең мағналы ұғымдар маған тура Орекең жайлы айтылғандай сезіледі. Ол кісінің ақылдылығының да, тамырын тереңге жайған шынардай алыптылығының да куәсі болдым. Тамыры терең шынардың саясы кең келеді дегенге келетін болсақ ағамыз жан адамды, ол орыс па, басқа ұлттың өкілі ме, бөтенсімейтін, жатсынбайтын, жатырқамайтын, нағыз интернационалист адам болатын. Достары көп болды. Лайым адал көңілмен келсе болды, әрқашан қол ұшын беруге, сындарлы ақыл-кеңесімен бөлісуге дайын тұратын еді.
Жүйткіген жүйріктей, аққан жұлдыздай зулап өтіп жатқан уақыт-ай. Алланың нұры көктемгі ақ жауындай көпшілікке пайдасы көп тиген аға еді. Өлмес адам елде жоқ. Өлімнен өтер өткел де жоқ. Бірақ төрге шықса төбедей, төбеге шықса төредей, жақын мен алысты бірдей тең көрген, елінің жігері, ортасының тірегі бола білген Оразалы ағаны өлімге қию да, енді арамызда жоқ дегенге сену де қиынның қиыны.
Иман нұрымен қабірің нұрланып, пейіш төрінде тыныштықта дамылда. Бақыл бол, асыл аға !
Төлеген Бүкіров,
Қазақстанның Құрметті металлургі.
