Білімдіден шыққан сөз
АБАЙ
Білімдіден шыққан сөз
Талаптыға болсын кез.
Нұрын, сырын көруге,
Көкірегінде болсын көз.
Жүрегі – айна, көңілі – ояу,
Сөз тыңдама сол баяу.
Өз өнері тұр таяу,
Ұқпасын ба сөзді тез?
Әбілет басқан елерме,
Сөзге жуық келер ме?
Түзу сөзге сенер ме,
Түзелмесін білген ез?
«Айтшы айтшылап» жалынар,
Ұққыш жансып шабынар.
Ұқпай жатып жалығар,
Ұйқылы-ояу бойкүйез.
Жас баладай жеңіс қой,
Байлаулы емес ақыл, ой.
Ойлағаны – айт пен той,
Ыржың-қылжаң ит мінез.
Сұлу қыз бен я батыр
Болмаған соң ,тәңірі алғыр,
Шығып кетер, я қалғыр,
Оған ақыл – арам без.
Жақсыға айтсаң, жаны еріп,
Ұғар көңіл шын беріп,
Дертті ішіне ем көріп,
Неге алтынды десін жез.
«Ой, тәңірайшыл» кер есек,
Қулық, сұмдық не өсек
Болмаған соң, бір есеп –
Мейлі қамқа, мейлі бөз.
