Бұл бұрғышыны бұлай әспеттеу астарында тағылымды сыр жатыр. Әкесі Иса саналы ғұмырын забой төбесін бекітуге арнады, сөйтіп кеншінің қауіпсіз еңбек етуін қамта – масыз етті. Арқадағы «алыптарға» соқпақ салып берген шахтаның бірі — Шығыс Жезқазған кенішіндегі №57-де тер төкті.
Бұл өзі қалыптасқан даңқты еңбек дәстүрі бар, небір бағалы бастаманың ошағына айналған қуатты кәсіпорын екенін біздің аймақта бәрі біледі. Бүгінде Бауыржан да осы «Шығыстың» шырайын шығарып «Анненск» шахтасында шыңырауды шиырлап, шпур бұрғылап жүр. «Кенші» дегенің керемет кәсіп қой, оны меңгерген адам анау-мынауыңа мойымайды. Бауыржан Ермағамбетов те сондай жолдан өткен азамат. Кеншілер қаласындағы №19 орта мектепті бітірді. Сосын кәсіптік-техникалық училищеге түсіп, дәнекерлеуші мамандығын алып шықты. Сол жылы күзде Отан алдындағы азаматтық борышын өтеуге аттанды. Қайтып келген соң шахтапроходкалау тресінде шамалап жұмыс істеді. «Шамалаған» себебі, көңілі кеніш жаққа ауа беретін. Әрі-сәрі күйде жүргенде бес жылың да байқатпай өте шығыпты. Кеншілік кәсіптің қолайына келетін мамандық алмағанына өкінген кезі де болған. Бірақ, бәрі өзіне байланысты екенін білді.
Әлі жас, жалындаған «жиырма бестің» жалына жаңа жармасқан. Сосын «тәуекелдің желқайығына» мінді де, жаңадан қатарға қосылып жатқан Анненскіге жұмысқа орналасты. Кеншілік кәсіпті жерасты электр слесары болудан бастады. Көп ұзамай бұл бесаспап кеншіге нағыз керек мамандық екеніне көзі жетті. Тәжірибесі толысып, разряды көтерілді. Бес жылдан кейін шпур зарядтайтын жерасты машинасына жүргізуші болып ауысты.
Нағыз кеншілікке бір-ақ қадам қалған еді. Ол да көп күттірген жоқ. Араға үш жыл салып бұрғылау қондырғысының «құлағын» ұстады. Сөйтіп, кеніштің табалдырығын аттаған тұстан тура тоғыз жыл дегенде дегеніне жетті. Кен өндіру кезінде сапалы бұрғыланған әрбір шпур өнімділікке қаншалықты әсер ететінін кеншілер қауымы өте жақсы біледі. Білікті бұрғышылар қатарындағы Бауыржанға әріптестері дән риза.
Әлібек ӘБДІРАШ.
Суретте: Бауыржан ЕРМАҒАМБЕТОВ.
