Ойпырмай неткен мұңды күн,
Қайқайып тұрып опырылып түсті-ау шың бүгін.
Күйкі өмір тағы жалған екенін дәлелдеп,
Сұм ажал тағы жасады міне, сұмдығын.
Ездердің ісі үйінен қарыс ұзамау,
Ерлердің үйі керіліп жатқан түз –анау!
Алысқаныңды астыңа баспайқоймаушы ең,
Сұм ажал қалай қапыда таптыМұз-Аға-ау !?
Ел ісі десе беліңе қару байладың,
Өзіңмен енді кеңес құратынқайда күн?
Басшысы да оның, батыры даоның сен едің,
Күйрей де жаздап, күңіреніпқалды аймағың.
Етегін басса Жезқазған-Ұлытау аймағы,
Жиғызар есін өзің едің ғой айбары,
Қылышының жүзі, найзасының ұшы, жебесі,
Сен едің аға, намысының да қайрағы!
Жауыныңа да, дауылыңа да қарамай,
Қия шыңдағы қасқайып тұрған қарағай.
Осы елдің сөзін тіліп теталай айтып ең,
Кімнің де болсын қас-қабағына қарамай.
Жүйрігім едің, додаға түссе шаппай бер,
Сенімін елдің сертінде тұрарақтайды ер.
Сөзіңді де аға, өзіңді де аға ұмытпай,
Жадында мәңгі ерім деп сүйгенсақтайды ел!
Әнуар Омаров.
